از آن‌جا که پیوند کلیه برای میلیون ها نفر از بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی امکان‌پذیر نیست، تنها گزینه درمانی جایگزین برای این بیماران استفاده از جلسات منظم دیالیز است تا از این طریق بتوانند مواد دفعی سلولی را از بدن‌شان پاک‌سازی کنند. محققان انجمن ACS Nano به‌تازگی از ابداع نوعی جاذب اوره سخن می‌گویند که قادر است سیر تولید کلیه مصنوعی (با وزن پایین و با قابلیت آسان‌ترو موثرتر کردن فرآیند دیالیز) را سرعت ببخشد.
برای استفاده از تکنیک دیالیز، بیمار می‌بایست به‌طور متوسط سه بار در هر هفته به مراکز درمانی مراجعه کرده، و در هر نوبت بیمار ساعت‌ها به یک ماشین وصل می‌شود. این رویه نه‌تنها فرآیند بسیار دشواری است، بلکه نتایج درمانی آن نیز بسیار ضعیف است. مشکل دیگر آن‌که کلیه ها در حال طبیعی تمام خون بدن را به‌طور مداوم فیلتر می کنند. در حالی که دیالیز، این فرآیند را به‌صورت ضعیف و تنها برای چند ساعت در هفته انجام می‌دهد.
دانشمندان در تلاش‌اند که نوعی کلیه مصنوعی را ابداع کنند که بتواند به‌صورت تمام وقت فرآیند دیالیز را انجام دهد. یکی از چالش‌های این ایده، ماده ای به‌نام اوره است، که باید برای حفظ تعادل نیتروژن، از بدن دفع شود. در حال حاضر دیالیز با استفاده از آنزیم هایی که مولکول اوره را به آمونیاک و دی اکسید کربن تجزیه می کنند،صورت می‌گیرد که مقدار مواد مورد نیاز برای انجام این واکنش بیش از توانایی بدن برای کنترل و دفع آن‌ها است. بنابراین، محققان درصدد آن هستند که رویکرد جدیدی را مورد آزمایش قرار دهند.
محققان تمرکز مطالعات خود را روی نوعی نانومتریال موسوم به MXene قرار داده‌اند. MXene، به جای شکستن اوره، می تواند مولکول های اوره را بین لایه های نازک نانومتری خود به‌دام بیندازد. در دمای اتاق این ماده می تواند حدود ۹۴ درصد از اوره را از میان سایر مواد دفعی در دستگاه دیالیز جذب کند و این میزان در دمای ۹۸.۶ فارنهایت می‌تواند افزایش یابد. علاوه بر این، MXene به سلول‌ها آسیبی نمی‌رساند؛ بنابراین به‌نظر می‌رسد این ماده کارایی موثری با کم‌ترین عارضه داشته‌باشد. نتایج به‌دست آمده از مطالعه روی MXene محققان را در مسیر تولید کلیه مصنوعی هم‌چنان ادامه دارد
منبع: ساینس دیلی